Rondschrijfbrief 8

Fotoboek Laura's Plakboek

 

Sawadee Ka!

 Ons vijfde jaar in Bangkok gaat goed.  We genieten enorm van ons mooie huis (hoewel de verhuizing van het vliegveld wel wat meer geluidsoverlast veroorzaakt), en school, school, UNICEF, zeilen en ouwe auto’s gaan ook lekker.

De politieke situatie wordt wel wat troebeler. De zachte militaire staatsgreep, die de tweemaal met overweldigende meerderheid gekozen Taksin heeft verwijderd, is de honey moon periode voorbij, en meer en meer kritiek komt nu ook uit Thaise hoek. De bomaanslagen in Bangkok tijdens Oud en Nieuw zijn nog steeds een groot raadsel: of de Islamisten uit het Zuiden, of Taksin’s volgelingen, of de Militairen zelf hebben het gedaan. Wie van de Drie? Ik gok op de laatste. De opstand in het zuiden van Thailand gaat onverminderd door met dagelijkse moordpartijen op volstrekt onschuldige burgers. De sorry, sorry, sorry benadering van de nieuwe regering heeft uiteraard niet geholpen.

Minke werkt alweer voor het vierde jaar bij St. Andrews School en is dit jaar met haar klas meegegaan naar het volgende jaar. Dus dit jaar geen huilpartijen en ongeruste ouders. Ik heb veel Thaise kinderen in de klas en geen enkel kind spreekt thuis engels. Ik ben nog steeds voornamelijk bezig met taalontwikkeling en sociale vaardigheden.

Minke is dit jaar ook voorzitster geworden van de nederlandse school in Thailand. Er zijn rond de 60 kinderen die naast hun engelstalige onderwijs nederlandse les volgen. Er zijn daarvoor twee leerkrachten uit Nederland aangenomen. Het is af en toe wel een wespennest  en het is geen eenvoudige klus om iedereen tevreden te houden en de kwaliteit van het onderwijs te waarborgen.

Minke heeft dit jaar haar 30 jarige vriendschap gevierd met de vriendinnen van de opleiding. In de zomer met een etentje in Amsterdam en daarna in Thailand op de volgende 30 jaar geproost met Sonja en Stans.

We hebben dit jaar weer veel bezoek gehad. Sonja, Django en Zaira zijn van de zomer langs geweest.  De kerstvakantie was een gezellige zoete inval in Ladawan, met Minke’s moeder zoals ieder jaar,  Kees’ zus met zonen en aanhang, en ook Stans met dochters hebben zich bloot gesteld aan de gevaren van het reizen naar het Verre Oosten. Minke’s broer Peter en Marjan moesten helaas afzeggen wegens het overlijden van Marjan’s vader. En Anne-Mieke kon geen ticket krijgen.

Bezoek stimuleert ons ook altijd weer eens de hoogtepunten van de Thaise cultuur te bezoeken. We bezoeken de mooiere wats, gaan een tochtje met speedbootjes over de klongs maken, bezoeken natuurparken, floriades, maken fiets- en olifant- en vlottochten, gaan naar eilanden, en bezoeken andere steden, wat we anders niet zo snel zouden doen.

Minke’s moeder komt al 18 jaar ieder jaar op bezoek en is deze kerstvakantie ook weer een maand geweest. Ze wordt dit jaar 80, maar dat zou je niet zeggen. Ze sjouwt nog rustig een hele dag door de stad en heeft ook dit jaar weer een tochtje gemaakt op een olifant en een vlot ten noorden van Chiang Mai.

Door al het bezoek zijn we weer goed voorzien van hagelslag en kaas en van Ineke hebben we zelfs zuurkool met Hema worst gekregen. Het was ook leuk voor Laura om haar neven eens wat langer te ontmoeten gedurende het kerstdiner, een boottocht op de Klong Noi en een bezoek aan de night bazaar.  

Met Laura gaat het lekker op school. Ze zit nu in jaar 10. Veel vriendinnen, schoolreisjes, sport en drama evenementen en, naar het schijnt, wordt er ook tussendoor nog wat geleerd. Nog anderhalf jaar, en dan moet ze het IGCSE diploma in de kontzak hebben zitten. Waarschijnlijk gaat ze daarna nog twee jaar IB doen. Volgend weekend gaat ze een wandeltocht maken en kamperen. Ze moeten alle spullen zelf sjouwen en hun eigen eten koken. Zoiets als de "Jonge Woudlopers".

Kees gaat nog regelmatig naar landen in de regio, maar ook New York en Kathmandu zaten deze keer in het reisschema, de eerste bestemming voor de globale coordinatie en de laatste voor de interregionale samenwerking tussen de twee UNICEF regio’s van Zuid-Azie en die van Oost Azie en de Pacific, waar ik in werk. Deze laatste samenwerking richt zich vooral op het versterken van de evaluatie cultuur in de landen in onze regio’s. Een braakliggend terrein, en dus een enorme uitdaging. We hebben wel de wind mee overigens, want de meeste organisaties, ook van de andere UN takken, delen de mening van UNICEF dat het tijd wordt om het nivo van de terug- en vooruitkijkende evaluaties wat op te krikken. Onze nu niet meer zo nieuwe Executive Director blijkt onze povere verwachtingen helaas waar te maken. Geen beleid, geen leiderschap, geen openheid. M.a.w. een handlanger van de president van de USA.