Kees gaat nog regelmatig op stap naar landen in de regio. Meestal om workshops te organiseren, maar het afgelopen jaar, 2006, ook vaak om de grote serie van nieuwe MICS surveys te begeleiden, of om de nieuwe software, DevInfo 5.0, te introduceren. Hier sta ik met mijn naaste collega uit het Regionaal Kantoor, Kulapranee, ergens in een bovengallerij van een kasteel op het Indiaase platte land.
	De bijeenkomsten waren in de grote zaal. Als er dan vergaderd moet worden, waarom niet hier? De te introduceren software wordt op het scherm geprojecteerd. Inderdaad, India zijnde India, zolang er electra is.

De familie Koole-Draaisma is van de zomer in Thailand langsgekomen. Hier staan we op het strand van Ko Chang (Olifant Eiland). De haren worden wat grijzer, de meiden wat langer.

We gaan nog steeds graag naar de Royal Varuna Yacht Club in Pataya. Inmiddels zijn we ervaren catamaran zeilers geworden. Laura hangt hier in de trapeze, ik zit met crickethoed op te prutsen met de roeren. Ko Lan, op de achtergrond, ligt ongeveer 6 zeemijl (11 km) van de kust. Met een lekkere bries is dat in 20 minuten te overbruggen. Zoals bekend kan een catamaran sneller dan de wind zeilen. Hoe harder je gaat, des te meer tegenwind je snelheid opwekt. Die tegenwind gebruik je dan weer, scherp aan de wind zeilend, om nog harder te gaan. Een beetje zoals Munchhausen.

De Classic Car Club van Thailand komt iedere eerste zondag van de maand bijeen, om motorkappen open te doen, elkanders glimmend chroom te bewonderen en koffie te drinken. Hier staan we voor een ingekorte VW pick-up met een split windscreen, maar met vette aluminium velgen achter en een stijgerend aantal pk's, van Pearl (in rokje), dus het begrip Classic wordt zeer ruim gehanteerd.

De secretaris van de CCCT, aan geld geen gebrek, heeft zich deze Daimler Majestic weten te verwerven. Ik sta hier te constateren dat deze limousine een exact identieke motor heeft als mijn E-type, de XK 4.2 liter.

De Thaise koning Boumibol zit 60 jaar op de troon, en dat is reden voor grootste evenementen, zoals de optocht van Koninklijke Schuiten. Wij hadden toegang tot deze geprivilegeerde hoge uitkijkpost op het dak van het UNICEF kantoor, dat aan de rivier ligt. Door gele kleding te dragen, toon je een fan van de koning te zijn. Kees' shirtje zit net in de was, daarom rap een petje aangeschaft, om niet uit de toon te vallen. Heel Bangkok zag geel tijdens de festiviteiten, en nu draagt nog de helft van de Bangkokians een geel shirtje op maandag.

Minke's zus en man hebben nu drie kinderen, alledrie jongetjes. De jongste, Kris, heeft een moeilijke tijd achter de rug, maar lijkt zich er nu toch door heen te slaan. Hier is hij net terug uit het ziekenhuis en zijn we met z'n allen op de foto gezet voor Dorine en Joris' huis in Alkmaar.

Onze slaagsters op de markt van Samut Prakan. Nergens zulke lekkere varkensneusjes als hier.