|
| |
Een
gelukkig 2014 toegewenst door Kees, Minke en Laura
|
Het leventje gaat zo zijn gangetje bij ons. 's Zomers in Nederland en Spanje en 's winters in Thailand. Minke die weer werkt als juf op een internationale school, heeft maar zes weken zomervakantie, maar Kees buit zijn VUTstatus volledig uit.
De politieke situatie in Thailand blijft ongewis. De twee antagonistische partijen staan onverzoenlijk tegenover elkaar. De voorheen gele shirtjes die niet kunnen verkroppen dat ze al vijf verkiezingen op rij hebben verloren aan de voorheen rode shirtjes, dwongen met massale demonstraties in Bangkok de regering tot het ontbinden van het parlement, maar weigeren nu de grondwettelijk verplichte verkiezingen te laten doorgaan. Het is uniek in de wereld dat massale demonstraties eisen dat de democratie afgeschaft moet worden. De economische schade, net als de vorige keer bij de bezetting van het vliegveld, is enorm. De rode shirtjes willen niet voor de zoveelste keer de democratisch verkregen macht ontfutseld zien worden door een militaire, juridische of straat staatsgreep. En ondertussen gaan de dagelijkse islamitische bomaanslagen en moordpartijen in het zuiden gewoon door.
 De zeilkontakten van vorig jaar zijn wat (woordspeling alert:) verwaterd, en ik ben nu crew, (het grootzeil is mijn taak) op de Siren, een 42 voeter die zo snel is dat we altijd als eerste aankomen, maar ook meteen ook zo'n handicap heeft dat we toch nooit in de prijzen vallen. We zijn ondanks onszelf toch derde geworden in de 2013 competitie van de lokale Jachtclub. Op deze foto steken we de golf van Thailand over, een tocht van 32 uur zeilen, om deel te nemen aan de
Samui Regatta. Ik figureer in deze joetoep ook als de grijzige bezonnebrilde flaphoeddrager. Onder mijn medecrewleden zitten een paar rare snuiters, en vooral de nicotine- en alcoholconsumptie aan boord stuiten mij tegen de borst, maar er zitten ook heel toffe gasten tussen.
|
|
 Minke werkt alweer voor het tweede jaar als lerares van de kleuters op de St. Andrews School Rayong op een half uur rijden van ons huis. Op Minke’s verjaardag hadden haar collegae met de kinderen een regenboogfeestje georganiseerd en kreeg ze van iedereen orchideeën voor in haar tuin. De school is bezig om ge-accrediteerd te worden voor het International Baccalaureate Programme. Daarvoor heeft Minke afgelopen april een cursus in Singapore gedaan en de vervolgcursus wordt in januari op haar school georganiseerd. Ondanks dat er nog veel werk gedaan moet worden en dat Minke niet altijd overtuigd is van het nut van het vereiste vele papierwerk en gebruik van jargon, heeft ze toch besloten om nog een derde jaar te blijven en zich in te zetten om het accreditatiebezoek volgend jaar goed te laten verlopen.
|
|
Het gaat niet altijd makkelijk, maar deze zomer is het weer gelukt om onze jaarlijkse afspraak te maken en bij te praten met Anne-Mieke, Sonja en Stans. We zijn op weg naar een 40-jarige vriendschap.
In oktober zijn Frank en Barbara een paar dagen bij ons in Thailand langs geweest, maar helaas was het weer geen ideaal zeilweer, wel hebben ze kunnen genieten van een van de sporadische dagen dat de DS het deed, althans een deel van de dag. We zien elkaar ook regelmatig samen in Salions en dat is altijd heel gezellig. Wie het laatst weggaat zorgt voor ontbijt.
Paula heeft nog geen jaar overgeslagen ons in den vreemde op te zoeken en was ook nu weer van de partij, en zij bofte want de laatste weken van december zijn ongebruikelijk koud in Thailand met weken achtereen temperaturen van onder de twintig graden bij het ochtendkrieken hier in Na Jomtien. We hebben samen met Laura een paar leuke dagen gehad in Chiang Mai waar we ook kerst hebben gevierd. Het was zo koud in Chiang Mai dat alle honden een jasje aan hadden. De Thai zorgen immers goed voor hun straathonden en trekken hen wollen gebreide hondenvestjes aan tegen de kou, en de honden staan dat weer toe!
We wilden altijd nog eens een tochtje maken over de Mekong en dit voorjaar zijn we in twee dagen met de slow boot van Huay Xai in Thailand naar Luang Prabang in Laos gereisd. Het was een relaxte tocht met een overnachting in een klein dorpje aan de oever van de rivier. De natuur was spectaculair en de bananen bomen, struiken en bloeiende bomen waren aan het eind van de eerste dag en de daarop volgende dag nog even spectaculair.
|
|
 Kees heeft zich deze zomer weer in de succesvolle serie
Buurman en Buurman in Spanje
(hier links andere buurman Frank, die van Barbara) uitgeleefd in Spanje en de 45 jaar oude badkamer herbouwd. Al zeggen wij het zelf: het is mooi geworden! De strijd was hard en genadeloos, vooral het gietijzeren ligbad verzette zit hevig, moest gecoupeerd worden en bleek ook nog een dragend deel van het pand te zijn, zo leek het wel. Klassieke stijlelementen (zoals de keramische pleerolhouder en tierlantijnige tegeltjes) zijn behouden gebleven.
De economie in Spanje zou het zwaar te verduren hebben, en wat wij daar van merken is dat de appartementen daar voor schrikbarend lage prijzen verkocht worden. Afgelopen jaar financieel dus een aderlating gelaten door een forse afschrijving op ons vakantiehuis! Ook is de wachtlijst van de Club Nautico opgelost en zijn er veel minder boten op het strand. Gelukkig heeft de verrussing aan de Costa Brava niet doorgezet, en wij weten wel waarom: alle Russen zitten namelijk hier in Na Jomtien! En dit gaat nog erger worden als de internationale landingsbaan van U-tapao uitgebreid zal worden naar een capaciteit van 3 miljoen. Russen, allemaal! De ontwikkeling van de toeristeninfrastructuur wordt voortvarend doorgezet en waterparken, reusachtige wolkenkrabbers pal aan ons mooie strand, amusementsparken binnen gehoorafstand en oprukkend zand in ons lotusmoeras achter ons huis zijn daar tastbare voorbeelden van. De bij de aankoop van ons huis hier ingecalculeerde tijdelijkheid van de relatieve onbedorvenheid van Na Jomtien wordt realiteit.
 De
Moto Goudsi is helemaal af met de tank in Thailand uitgedeukt en verchroomd. Na enkele proefritjes die allen rampzalig verliepen, ben ik na achten 's ochtends uit de kop van Noord-Holland vertrokken en, met gratis koffie bij IKEA in Arnhem, doorgeblazen naar Dusseldorp om, met een gemiddeld verbruik van 1 op 20, even na het middaguur te arriveren bij het Bahnhof van de Autozug. In Spanje vrolijk rond gereden en nog een week wezen motoren op Ibiza, dat heel erg op de Costa Brava lijkt. Hier sta ik in Europa's meest gefotograveerde panorama bij Tossa, met, inderdaad, dezelfde laarzen als 30 jaar geleden, passen gewoon nog.
|
Laura heeft haar Bachelors met fraaie cijfers gehaald en zal eind januari 2014 afstuderen in Maastricht aan de UCM. De exchange vorig jaar naar Sydney in Australië was zo'n succes dat Laura er de voorkeur aangeeft aansluitend haar Masters in Australië te doen.  Dat betekent meteen door naar Australië omdat het academisch jaar daar in februari begint. Dat haar vriendje Olivier ook in Down Under zijn Masters gaat doen heeft mogelijk meegespeeld bij de beslissing. Hoewel de logistiek binnen onze familie er niet overzichtelijker op wordt, kunnen we het ons wel voorstellen dat Laura haar toekomst eerder in Australië ziet dan in Nederland.
Ook Laura's vriendin Johanna heeft haar Bachelors afgerond in Middelburg en zoekt nu in Japan naar haar wortels. Op weg naar Johanna's afstuderen even op pelgrimage gegaan naar de landerijen van het geslacht Goudswaard .
|
Niemand hield Kees tegen en de verzameling is uitgebreid met een authentieke "schuurvondst" van een Jaguar uit 1946 met origineel linnen nederlands kenteken. De hybride wagen (vooroorlogs ontwerp met wel een ijzeren chassis, maar toch ook nog steeds veel houten delen in vloer en deuren, dus niet alleen roest maar ook houtworm slaat toe) moet Kees voor jaren van de straat houden. De shuttle verbinding tussen Warmenhuizen en Na Jomtien is weer druk met het heen en weer slepen van allerlei delen die uitgedeukt en verchroomd moeten worden.
|
 Ons eigenwijs maar lief hondje Banjer is dood gegaan, wat erg verdrietig is na 16 jaar deel uitgemaakt te hebben van de familie. We zullen maar denken dat ze een lang en gelukkig hondeleven heeft gehad. Onze hulp Samak wilde, een traantje wegpinkend, van geen destructie weten en we hebben gedrieën haar in de tuin begraven 'zodat Laura ook nog kon zien waar Banjer lag'.
|
|
