Beste Vrienden, Het jaar 2014 is voor Minke en Kees veelal een continuëring van 2013 geweest, Minke heeft nog een jaar bijgetekend als lerares bij een Internationale School in Thailand en poseert hier met haar direkte collega's voor de klaslokalen. We genieten dagelijks van ons fijne huis en de goede zorgen van onze hulp, maar het zwembad is een hele opgaaf om zonder algen te houden zo zonder poolboy. Vele bezoekers hebben we ook dit jaar weer mogen verwelkomen. Uiteraard vaste klanten Laura en Paula, en in het voorjaar Jan & Thea (en in het najaar hun dochter Annelies) en Gert-Jan & Marion, maar ook Richard die recent in hetzelfde VN pensionadoschuitje is beland als ik, en tot besluit Denny met vriendin Marga. Dit voorjaar hebben we de jaarlijkse autorally van de Nederlandse gemeenschap in Pattaya georganiseerd en uitgezet en het was een leuke ervaring. Er is geen weggetje in de omgeving, of we hebben het gereden, en al onze gasten hebben we nu op interessante toertjes kunnen meenemen door onze spreekwoordelijke broekzak.

Maar voor Laura waren er grote veranderingen. Na het behalen van haar Bachelors in Maastricht in januari, is zij meteen naar Australië vertrokken om daar in februari met haar Research Masters in Public Health te beginnen. Zij woont ietwat burgerlijk maar met veel plezier met haar vriendje in een flatje in het bruisende centrum van Canberra, dat zijn saaie reputatie absoluut niet waar maakt. Inmiddels is zij alweer met een internship bij het Regional Onderzoeks Kantoor van de WHO in Manila bezig om na afloop daarvan in februari 2015 haar laatste jaar Research in Canberra af te gaan ronden. Kees en Minke zijn dan ook maar naar de Philipijnen gegaan om Kerst en Oud en Nieuw met Laura daar te vieren. Manila is geen bijzonder mooie stad, maar de Philipijnen hebben nog heel mooie gebieden die de moeite van het bezoeken waard zijn.

Kees benut zijn vrije tijd maximaal in Spanje en in Nederland met het nieuwe Jaguar Mark IV project, dat zich nog grotendeels in de demonterende fase bevindt. De gevreesde ramp blijft vooralsnog te overzien met de meeste mechanische delen in verbazend goede, niet al te versleten conditie. Slechts een uitlaatklep, wat zuigerveren en een pistonpenlagerbus moeten vervangen worden. Onderdelen zijn lastig te krijgen, maar met alleskunner draaibank Jim hier in Thailand achter de hand, wordt gemaakt wat ik niet kan krijgen. Het plaatwerk bij oude auto's is zoals gevreesd en net als bij oude mensen: onder kniehoogte open wonden. Kees maakt een stijle leercurve door in plaatkloppen en lassen. Dat gaat gewoon lukken. Kees heeft dit jaar op een ander jacht, de "Souay" (wat 'mooi' (van een vrouw) betekent) weten aan te monsteren, dat in vele opzichten het tegenovergestelde is vergeleken met de "Siren". De kapitein is een franstalige Canadees, er mag aan boord niet gerookt worden, en ook alcohol zeer met mate. Het jacht zelf is klassiek gelijnd met zeilen die over de houdbaarheidsdatum heen zijn en zo'n bescheiden handicap heeft dat we regelmatig winnen, en zelfs de Top of the Gulf Regatta in onze klasse gewonnen hebben! Dat was wel ook te danken aan de versterking van ons team met enkele echt goede zeilers, maar gewonnen hebben we! Hier zit de kapitein en staat Marco, onze nederlandse zeer ervaren zeiler aan het roer, en ik doe wat met een schoot.

In Nederland doen we alzo wat leuk is. Met het caravannetje een dagje bij Hetty en Nico in Ermelo gestaan en aansluitend aan de Nationale Oldtimer Rally mee gedaan met afsluitend een paar rondjes racen op het Circuit van Zandvoort, (waarvoor we de BIOD toch maar even afgekoppeld hadden) tussen leuke mensen en koddige mederacers: reuze fanatiek met Dauphientje, Lelijke Eend of een Renootje 4 bestel (alle drie samen minder zuiger verplaatsing dan onze ene Jaguar met 3.8 liter motor, dubbele bovenliggende nokkenas, overdrive en sperdifferentieel maar wel ons eruit proberen te rijden! De Zandvoortse circuit gebeurtenissen moeten ons overigens nog pakken. Nu is het weer altijd consequent slecht, maar ook de sfeer is "raar", onvriendelijke stewards, tokkie bezoekers en personeel dat zo bij vechtsportscholen lijkt gerecruteerd, al met al lijken ze liever te hebben dat je niet komt.

Eind september heeft Kees met Anton en nog twee vrienden een aantal dagen het wad onveilig gemaakt met een ijzeren grundel. Hier liggen we, al stevig met de buik op het zand, te wachten tot we droogvallen en een wandelingetje over het wad kunnen maken, wat een bijzondere belevenis is. Ook de terugkeer van de vloed is heel spectaculair. Thailand gaat door turbulente tijden: de militairen hebben weer de macht gegrepen, maar dat is niet noodzakelijkerwijs slecht voor de inwoners van Thailand. De democratie is wel opgeschort en persvrijheid zit in de knel, maar de corruptie lijkt vooralsnog aangepakt te gaan worden en ook anderszins worden wetten meer gehandhaafd. De moordpartijen door moslims in het zuiden gaan gewoon door. De teller staat nu boven de 6000 doden. Spannende dagen hebben zich afgespeeld in Alkmaar bij Dorine, die, zo jong als zij is, een stevig hartinfarct heeft doorgemaakt maar nu weer stabiel is met een emmertje medicijnen. Het geklooi dat tot een erg trage en te late diagnosestelling voerde, verdient weer eens geen schoonheidsprijs voor de Nederlandse gezondheidszorg. Daarvoor hoeven we niet naar Nederland terug te komen. En voor Zwarte Piet blijkbaar ook niet meer.

Heel tragisch was dat onze lieve, levenslustige vriendin Christa het met het voorspelde jaar dat zij nog te leven zou hebben, heeft moeten doen. Enkele weken nadat wij haar nog gezien hadden, is zij overleden op veel te jonge leeftijd.

We wensen al onze vrienden en familie het allerbeste voor 2015 en we hopen dat jullie een keer komen zwemmen in ons zwembad.