Er zijn vele tempels ("wat") in Thailand, en de versieringen zijn uitbundig, met vele kleuren en veel goud. De ranke schoorsteen precies zichtbaar tussen de twee tempels is van het crematorium. De twee tempel gebouwen op deze foto hebben niet dezelfde functie. Het rechter is een " bot" of "ubusot", herkenbaar aan de acht Bai Sema stenen eromheen, hier onder vergulde dakjes geplaatst, die aangeven dat binnen deze omperking de grond geheiligd is. Daarbinnen staan Buddha beelden en mogen eigenlijk alleen monniken komen, en zeker geen vrouwen, maar in de praktijk gaan de Thai zeer soepel om met hun religie.

De nauwkeurigheid van de benzinemeter is nog niet exact vastgesteld. Ook als de tank vol lijkt (benzine staat tot het randje van de vulopening), geeft de meter maar half vol aan. Aan de andere kant bleken we enkele weken terug zonder benzine te staan terwijl de meter nog een kwart aangaf. Terwijl de vlotter correct lijkt te functioneren en de zender en meter correct op elkaar reageren in een proefopstelling. Of de tank is niet vol, maar er blijft lucht gevangen zitten, of de tank was niet leeg, maar om een andere reden deed de motor het even niet meer. Of allebei, of geen van tweeen. Dus wordt er regelmatig getankt om onverwacht droogstaan te voorkomen.

De pompbediende pompt met de hand door middel van een slinger aan een centrifugaalpomp de gecalibreerde glazen kolf vol met benzine uit de oliedrum, en opent dan een kraantje om de benzine leeg te laten lopen in de tank van de DS. De rode vloeistof is kaoneun en de gele vloeistof, die via de tuinslang in de tank van de DS vloeit, is kaoha. Dat is respectivelijk benzine (benzien in Thai) met octaan 91 en 95. De benzine kost 26 Baht, dus ongeveer een halve euro per liter.

De tropische bosbouw ligt zogoed als plat in Thailand (de bomen zijn op), het koninklijk huis is al tijden terug overgestapt op Rolls Royce en het leger op Humvees. Voor de olifanten is dus nog maar weinig emplooi. Er wordt nog wat bijgeschnabbeld in het toerisme, en hier staan we bij een olifantenkamp waar toeristen, ook veel Thais overigens, een rondje kunnen rijden op een olifant, en een banaantje kunnen voeren. Deze jonge olifant doet wat kunstjes met basket en bal als tegenprestatie.

Het eindpunt van de puzzelrit in 2007 lag in Kanchanaburi, waar de beroemde treinbrug over de rivier "Kwae" is. Enkele zwarte, ijzeren, met klinknagels gebouwde brugdelen zijn nog net zichtbaar tussen de parasolletjes door. De een zijn spoorlijn des doods, is de ander zijn toeristenatraktie ten slotte. De letters "all" maken deel uit van het kunstwerk llaWar, war wall dus, met de W gebruikt voor beide woorden. Het is wel de echte brug die door aziatische dwangarbeiders en westerse krijgsgevangenen is gebouwd (met door de japanners gejatte brugdelen uit Batavia), maar het is niet de brug die in de beroemde film figureert. Van de 100.000 doden die deze 450 km lange spoorlijn heeft gekost, was de overgrote meerderheid aziatisch. De Britten (?) hebben na de oorlog deze spoorlijn verkocht (?) aan de Thaise regering, die overigens een dubieuze rol speelde tijdens deze oorlog, maar ja, welke keuzes waren er dan te maken?