E-type

E-type
E-type

De Jaguar E-type is een Series 1.5 met 4.2 liter zes cilinder motor, bouwjaar 1968. Ik heb haar overgenomen in 1998 van een Nederlander die, direct nadat hij haar vanuit de USA in Nederland had geimporteerd, weer wilde verkopen. De eerste dertig jaar van haar bestaan heeft zij door gebracht aan de westkust van Amerika. Het klimaat is daar zeer droog en dat heeft er voor gezorgd dat er absoluut geen roest aan de auto te ontdekken valt. Het nadeel is de "Amerikaanse Specificatie" wat inhoudt dat er, om aan de millieu eisen van die tijd te voldoen, aan de carburatie gesleuteld is, zodat de uitlaatgassen wel schoner zijn, maar er (weliswaar nog steeds ruimschoots voldoende maar toch) minder pk's voorhanden zijn. Belangrijker is dat de achterasoverbrenging anders is, zodat de maximum snelheid lager is. De remedie is een ander differentieel!

De "Series 1.5" is een overgangs model met nog het oorsponkelijke uiterlijk van de "Series 1", maar met een grotere motor en "gemoderniseerd" interieur. Ook zijn de koplampen, op last van de Amerikanen, niet meer achter gestroomlijnde ruitjes geplaatst. De lichtopbrengst is inderdaad wel beter, maar ten koste van een niet meer perfect artistiek ontwerp. Gezien het bouwjaar en -maand moet het een van de laatste zijn dat van dit type gebouwd is, voordat de Series 2 op de markt gebracht werd. De Series 2 heeft lang niet zo mooie richtingaanwijzers die lomp onder de bumpers geschroefd zitten, inplaats van boven de bumper in de vloeiende lijn van de spatborden opgenomen.

De kofferbak is niet groot. Het reservewiel en de benzinetank zitten ook nog onder het fraai gevormde klepje, zodat niet veel meer dan een weekendtas achterin gepropt kan worden.

Een A-type of B-type heeft Jaguar nooit geproduceerd, maar er zijn wel Jaguar C (van "Competition") en D types (D komt na C tenslotte, zoals E weer na D komt in het alfabet) gemaakt, maar slechts in kleine aantallen en dat waren pure racemachines, niet voor de openbare weg bedoeld. Deze C en D types hebben grote successen behaald in de races van de 50tiger jaren, met name in Le Mans.

Een speciale wegversie van de D-type, XKSS genaamd (Steve McQueen!), is wel in kleine aantallen geproduceerd tot de Jaguarfabriek afbrandde waarna de productie van dit model niet meer op gang gebracht is. C en D types en de XKSS zijn nu nog alleen weggelegd voor liefhebbers met zeer dikke portemonnees. Over een F-type wordt gespeculeerd en concept modellen worden geshowed, maar die is nog niet op de markt gebracht.

Update 2014: inmiddels wel!

Deze foto zou zo uit een Jaguar E-type brochure kunnen komen, maar het is onze eigen Jag voor een Noord-Hollandse molen.

Als het leven dan zin moet hebben, dan is het om van dit uitzicht te kunnen genieten.

De E-type lijkt erg klein, maar heeft een nog grotere motor dan de Mk2, en is bijna even lang. Wel is de ragtop veel en veel lager, we kunnen dan ook soms onder een slagboom doorrijden.

Laura zit nu nog aan de rechterkant

De jurk is van kashmir en is door Kees uit Mongolie meegenomen.

Op weg naar het strand van Hargen bruint Minke alvast wat voor, in haar bikini.

Wanneer een auto lange tijd stil staat, hebben de remmen te lijden. De zuigers gaan vast zitten, de cilinders krijgen putjes. De boel gaat lekken, vastzitten, al met al, slecht remmen. In middels zijn alle 16 remcilinders van beide Jags uit elkaar geweest, schoongemaakt en delen vervangen waar nodig. De schijfremmen achter bij de E-type kunnen alleen bereikt worden door het hele achter sub-frame onder de auto uit te halen. Dat lijkt erger dan het is. De gehele kooi met achteras zit met vier bouten vast. Natuurlijk ook nog de aandrijfas en de remleidingen en handremstangen losmaken.

Allengs wordt de overwinteringstent voor de jags steeds beter. In Thailand hebben we lappen doorzichtig plastic gekocht en door een mevrouwtje met naaimachien tot een simpele tent laten maken. De bogen zijn eenvoudigweg electriciteits pijpen en de voor en achtergevel van deze tent zit met klittenband vast.

Onze naaimevrouw heeft de eerste tent met een naaimachine gestikt op onze instructie, maar daar was ze zelf ook niet tevreden over. Op eigen initiatief heeft ze bij de tweede tent de delen aan elkaar gesealed. Veel beter, scheurt lang niet zo snel uit.

Het nieuwe diff, op de kop getikt via marktplaats.nl van iemand die om de hoek bleek te wonen. Dit differentieel moet het cardan gaan vervangen dat nu in de E-type zit. Onze E-type, zijnde met een Amerikaanse specificatie, heeft een achteroverbrenging die de motor te veel toeren laat maken. Al met een gematigde kruissnelheid moet de motor veel te veel toeren draaien. Benzineverbruik en lawaai zijn allebei hoger dan hoeft. In dit nieuwe diff hebben de tandwielen een overbrendgings ratio van 3.07 terwijl het origineel een ratio heeft van 3.57. Dat scheelt een slok op een borrel. De remschijven, bij de E-type niet aan het wiel, maar vlak bij het cardan om onafgeveerd gewicht zo klein mogelijk te houden, zijn duidelijk zichtbaar. De mechanieken van de aparte handremmen zijn goed zichtbaar.