|
|
|
Helaas waren er dit jaar niet zoveel deelnemers, en waren wij met onze DS de vijfde echte classic van de groep. Kees had zich, met zijn mechanische kwaliteiten, medische opleiding, reisleider ervaring en met zijn kennis van de landen in de regio, als manusje van alles weten te laten inhuren. Alle aanvankelijke bezwaren om mee te doen met deze rally zijn terecht gebleken: te kleine groep klassieke auto's, te lange afstanden per dag, te weinig gelegenheid iets anders te doen dan rijden, en de DS had zich nog niet bewezen een betrouwbare auto te zijn. Ondanks dat was het natuurlijk een fantastische gelegenheid met eigen auto door zuid-oost Azie te rijden, hebben we vele plekken die we van vroeger kenden opnieuw kunnen bezoeken, John en Fiona (de organisatoren) bleken prima lui en kijken we met plezier terug op de Tiger Rally. Ook is Kees dankbaar een steile leercurve in de franse technologie te hebben mogen doormaken.Een officieel Tiger Rally blog werd bijgehouden door de organisator. En ook hebben we weer de wereldpers gehaald, in hetzelfde blad Citropolis , wat naar beneden scrollen. |
|
Thailand. |
|
In Thailand zijn zeer strenge importregels wat betreft auto's en de papierwinkel nam vele uren in beslag. Het was al laat in de middag van de derde geplande rijdag voordat de auto's uit de containers konden worden gehaald. Van deze fraaie Jaguar Mk2 is helaas al in Thailand de motor volledig in de prak gedraaid door een lekkende leiding van de oliekoeler. Een oliekoeler is niet standaard op deze motoren maar was nodig geacht omdat er een sumpguard was gemonteerd, die de normale luchtstroom langs de motor en om de carterpan ernstig belemmert. |
Deze dappere Nederlandse Ami 6 zoeft over de wegen van Thailand. Klein motortje, weinig pk's, maar door nooit te remmen wist Patrick toch aardig de vaart erin te houden. |
Het noorden van Thailand. |
Het noordelijkste puntje van Thailand, romantisch de Golden Triangle genoemd in het niet zo verre verleden toen de opiumhandel nog van belang was, is nu een toeristische bestemming. Deze Boeda staat langs de Mekong, waar Thailand, Laos en Burma aan elkaar grenzen. Aan de andere kant van de rivier, in Burma, worden dorpelingen verdreven, vermoord en verkracht door het Burmese leger, maar aan deze kant is het reuze gezellig. Omdat ik altijd als laatste moest vertrekken, ik een heel kalme rijder ben, en vaak stop voor koffie, lunch en foto's, kwam ik altijd als laatste in de avond aan. |
De jongedames van dit pompstation zijn zeer behulpzaam, maar willen zeker niet bruin worden, vandaar alle lappen, lange mouwen en petten. |
|
|
. |
De Mekong op de achtergrond. Aan de overkant is Laos. |
|
|
|
In de landelijke gedeeltes van Thailand rijden heel veel van deze wagentjes rond. Het onderstel is van een oude vrachtwagen, maar de motor is een multi-purpose een cylinder dieselmotor die onvernielbaar is, weinig bewegende delen heeft en ook voor irrigatie, electriciteitsopwekking en als krachtbron in vaartuigen gebruikt wordt. De cabine is huisvlijt. |
|
Cambodja. |
Het door Raffles gekochte Grand Hotel, ons honk in Siem Reap. De grensovergang van Thailand naar Cambodia ging niet makkelijk, met name de Thai, hoewel erg enthousiast over auto en rally, deden nogal moeilijk: ze konden niet geloven dat Cambodia een Thaise auto met farang chauffeur zou binnen laten, en weigerden aanvankelijk ons uit te klaren. Met behulp van een "fixer" is het uiteindelijk toch gelukt. De DS kreeg serieuze panne net over de grens, de avond was al aan het vallen, toen een hels kabaal uit het rechter voorwiel ons rap tot stoppen dwong. De fuseekogel bleek geheel los te zijn geraakt. In modder, donkerte en tropische stortbuien duurde het een eeuwigheid voordat Kees de fijne schroefdraad van de losgeraakte fusee er weer recht in gedraaid kreeg. |
|
De moderne Japanse 4x4 van organisator John verliest koelvloeistof, een probleem dat pas veel later met een potje "radiator leak stop", dat verdacht veel weg had van een busje kerriepoeder, is verholpen. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
De Bayon wordt omringd door een hoge muur met toegangspoorten, die sterke gelijkenis vertonen met de Bayon zelf. Voor het personenvervoer in Cambodia is de cyclo zo goed als helemaal verdrongen door de brommer met oplegger. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Viet Nam. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Laos. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Regelmatig ging een wieldop zijn eigen weg als een gat in de weg vol geraakt werd. |
|
|
|
Weer Viet Nam. |
|
|
|
|
|
|
|
Weer terug naar Laos. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
De terugrit naar ons huis in Na Jomtien ging vlot. De Laotiaanse douane waren schatjes, onze autopapieren waren verlopen, maar de dames en heren waren niet opgewassen tegen mijn natuurlijke charme en knappe uiterlijk en wensten ons een goede reis. |
|
|
In 2011 is de 
De verscheping van de klassiekers uit Europa was op het scherpst van de snede gepland, en de containers kwamen dan ook een dag of wat te laat in Thailand aan.
De wachtdagen zijn gebruikt om dan maar met een busje de eerste bestemming te bezoeken: de brug over de Kwai rivier. 
De Tabebuia chrysantha, een immigrant uit Zuid-Amerika, staat in volle bloei.
De DS is al door Kees zelf weer gerepareerd, maar aan de rem van de Ami van Patrick en Loes wordt nog gewerkt.
Er bleek een rubberen fliebertje te interfereren met de terugstroom van remolie, met hangende remmen als gevolg.
Op de terugweg van de garage in Siem Reap.
De DS midden voor de weg naar Ankor Wat.
De toegangweg naar de Bayon.
De Bayon.
Het karnen van de oceaan van melk door demonen met behulp van een grote slang, is een Hindu thema dat veel in Ankor Wat terugkomt, ook hier als balustrade bij een toegangspoort.
Op weg van Siem Reap naar Phnom Penh.
Brommers kunnen tot zeven mensen transporteren in Cambodia.
.
Het platteland van Cambodia. De grote wegen zijn goed, het verkeer is rustig. Wij gaan hier een varkenstransport inhalen.
Voor de zekerheid weer het voorwiel nakijken.
Het ijzerdraadje houdt de fusee redelijk in toom, maar de definitieve correcte oplossing zal pas in Saigon komen: een tik met een beitel om de schroefdraad vast te zetten.
Dat zal de Franse slag zijn, bij Jaguar zou dat nooit zo gedaan worden.
Cambodja is nog stukken minder ontwikkeld dan Thailand. Huizen als deze zie je daar nog maar zelden.
Wel hetzelfde is de "en detail" verkoop van benzine (in de cola flessen).
.
De caterer op weg naar de volgende bruiloft.
Heerlijk, vers gebakken tarantula's.
De uitbater van pand 233 heeft een nieuw uithangbord.
Was het tien jaar geleden nog "Sell all Kinds of Coffins", nu is het een "Coffin Shop"
In de buurt van de markt probeert de DS door de stroom van moto's te breken.
Op de Norodom Boulevard naar het monument staan de Lagerstroemia's in volle bloei.
Nog een Raffles Hotel, het Le Royal in Phnom Penh, dat wij nog wel kenden van vroeger.
.
Het Koninklijk Paleis op de achtergrond, met zijn vloer van massief zilveren tegels.
Vanuit FCCC (de serveerster herkende ons nog!) uitzicht op Tonle Sap (bruin), Mekong (blauw) en DS.
De Bentley van Geoffrey, Ellen en David rijdt ons voorbij.
Snobber dan dit stel is onmogelijk.
Ze rijden hier dan ook gewoon door.
We zaten koffie te drinken maar we hadden ook panne kunnen hebben!
De grens van Cambodia naar Viet Nam.
De Vietnamezen zij erg lastig met het toelaten van buitenlandse auto's, helemaal als het stuur aan de verkeerde kant zit.
De Tiger Rally bleek de juiste mensen in de arm genomen te hebben en de grenzen werden zonder problemen gepasseerd.
De Britse Porsche hoort ook bij onze groep, maar rekt daarmee het begrip "Classic" wel enigszins op.
De Ami 6 wordt in de sandwich genomen door 2 miljoen brommertjes.
In Viet Nam krijg je een tijdelijke nummerplaat die achter voor- en achterruit geplakt moet worden.
Het verkeer in Viet Nam tart iedere beschrijving.
Reusachtige vrachtwagens, zwaarbepakte brommertjes en buffelkarren delen de smalle tweebaanswegen.
Gezond verstand en respect voor de verkeersregels ontbreken compleet. Inhalen voor onoverzichtelijke bochten is gebruikelijk.
Tot twee maal toe heeft de neus van de DS op enkele decimeters afstand van de bumper van een tegenligger gestaan die inhaalde op een bochtige bergweg.
Midden Viet Nam is heel mooi, zoals Zuid Oost Azie hoort te zijn!
Saigon is bezig Bangkok naar de kroon te steken, maar de Communistische Partij zit altijd nog stevig in het zadel.
.
De buffels worden uitgelaten.
Contact! 2555 is de APK van dit jaar.
Benzine is alleen met veel te laag octaan gehalte te krijgen.
De benzinemeter van de DS blijft notoir onbetrouwbaar. Voor de zekerheid tanken we hier en paar liter noodrantsoen.
Wij kennen Viet Nam niet anders dan grijs, koud en nat.
De Bentley zal straks een andere route nemen, omdat de grondspeling te klein dan wel de wielbasis te groot is om de opgebroken weg verderop te kunnen nemen.
De DS had daar uiteraard geen moeite mee.
Hue. Deze stad is getuige geweest van langdurige en heftige strijd in de Amerikaanse oorlog, niet in het minst de wreedheden van het Noorden.
Oom Ho, hoewel verantwoordelijk voor miljoenen dode Vietnamezen, wordt als grote held vereerd.
Broeder No 1, Pol Pot, heeft het minder getroffen, want de oorlog verloren, en gaat de geschiedenis in als een genocidale dictator.
De prima weg die de Ho Chi Minh trail genoemd wordt, is een verademing na de weg langs de kust.
Het weer blijft miserabel.
Wachtend bij de grens zagen we diverse vrachtwagens naar Viet Nam passeren vol met honden.
Weinig fantasie is nodig om te weten wat hun lot zal zijn.
Op de grens tussen Viet Nam en Laos blijkt er een geniepige lekkage te zijn in het hydraulische systeem.
Provisorische reparatie brengt ons in het eerste dorpje na de grens, waar een jongen van de markt geplukt wordt om de leiding aan de stuurbekrachtiging te lassen.
De twee liter extra LHM (buiten Thailand in heel ZO-Azie nergens te krijgen) komt goed van pas.
De vaardigheid van deze knul met zijn lastoorts is fenomenaal. Perfect. Zijn grijze carbidtank staat naast de blauwe zuurstoffles.
De bergen van Laos op de achtergrond.
Van de oorspronkelijke groep was de Mk2 al in Thailand kapot, de E-type is in Vinh afgehaakt wegens medische problemen,
de Ami zag te veel op, figuurlijk, tegen de bergen in Laos en liftte mee in de huurtoyota van de Mk2 rijders.
Bleven de Bentley en onze DS als enige klassiekers om Laos door te rijden over. De Porsche telt niet.
Bij een koffiepauze moet de auto altijd in de schaduw geparkeerd worden, desnoods van een lantaarnpaal, maar een boom als deze is beter.
Zo worden hier de auto's gewassen.
Luang Prabang is nog zeker de moeite van het bezoeken waard, maar is zeer toeristisch geworden.
Waar wij vroeger buffelstallen, groentehandeltjes en fietsenmakers zagen, zitten nu internetcafe's, scandinavische ontbijtbistro's en reisbureautjes, winkel na winkel.
De jonge toeristen zelf zitten voornamelijk tegen hun facebookschermen aangeplakt, dan wel hangen onderuit te staren naar oude 'Friends" DVDs.
De meeste andere rallyrijders waren niet erg in cultuur geinteresseerd.
Zo goed als allemaal jakkerden ze van resort naar resort, met als lunch de chips uit de minibar.
De weinige Aziaten die ontmoet zijn, waren de serveersters bij het ontbijt in het resort en de pompbedienden onderweg.
.
Op weg naar de Vlakte der Kruiken.
Er is ook op de Vlakte der Kruiken hevig gevochten.
De "geheime oorlog" (zo geheim dat zelfs het congress er niet van af wist) heeft mogelijk de oorlog in het nadeel van de Amerikanen gekanteld.
Nog steeds zijn lang niet alle gebieden vrij van mijnen en clusterbommetjes, die nog vaak slachtoffers onder de dorpelingen maken.
.
De eerste lekke band.
De tweede lekke band.
Het klikt niet tussen Vietnamezen en ons.
Op een vorige reis naar Viet Nam hadden we al met diefstal en oplichting te maken, met als bonus een zeer vervelende en corrupte politie.
Ook deze reis was het raak. Minke onderhandelt hier over de prijs van twee nieuwe banden, en de prijs is op de grond in het stof geschreven.
De volgende dag, de banden eenmaal gemonteerd, werd de prijs verdubbeld. Zeer vervelend, maar deze foto versterkte onze onderhandelingspositie enorm.
Uiteindelijk heeft telefonische interventie van het reisbureau en van vrienden uit Saigon de oplichtende garagist tot rede kunnen brengen.
Na de lekke banden had het geen zin meer om naar Halong Bay te gaan en zijn we terug naar Laos gegaan.
Achteraf maar beter ook, want het weer was daar zo slecht dat de boottocht niet is doorgegaan.
Wel jammer dat we geen afscheid hebben kunnen nemen van de andere rallyers.
Net terug in Laos, een zeer steile helling beklimmend, kwam de versnellingsbak klem te zitten.
Eenmaal los, waren de eerste en tweede versnelling niet te gebruiken.
Hier worden we gesleept naar het eerste dorp vanaf de grens.
Het was stervens koud, en het regende. De vriendelijke eigenaresse van de garage en haar zoon waren zeer behulpzaam.
Het selectiemechanisme opengemaakt, maar geen onregelmatigheden kunnen vinden.
De volgende dag de boel weer in elkaar gezet en, eenmaal weg van Tiger Rally pechduivel (of saboteur?) zonder problemen naar Na Jomtien gereden.
Geen electrische problemen meer, geen lekkages van koelvloeistof, alle wielen bleven vastzitten, geen overstromende carburateur meer, geen hydraulische problemen meer, geen lekke banden meer, geen versnellingsbakproblemen meer.
Vientiane. De electrische kabels en telefoonmasten zijn weggesoept. 
De nieuwe Vietnamese vrachtwagenbanden vullen de voorspatborden mooier dan de oude banden, ook is de kilometerteller accurater! 
De Mekong bij Vientiane . Vientiane is nog steeds heel relaxed, maar ook hier slaat de vooruitgang toe.
De oevers van de Mekong worden versterkt, zonder twijfel nodig, maar dit gaat wel ten koste van metersdikke bomen en de eeuwenoude "Sun Set" bar.
Ook de ochtendmarkt wordt gemoderniseerd: een kolossaal glas en beton gebouw midden in de oude markt.
Goed voor de Laotianen, slecht voor onze nostalgie.