De inconvenient truth over de Mk2 is haar neiging tot oververhitting, en met de stevig op gang gekomen global warming is het niet makkelijk de motor koel genoeg te houden. Een flesje "water wetter" in het koelwater vorig jaar had desastreuze gevolgen (nog veel meer oververhitting). De warmteoverdracht van motorblok naar koelwater was wel verbeterd, maar niet de warmteafdracht van radiator naar koellucht. Of de radiator is vol met drab en kalk, of de koelluchtstroom is onvoldoende, of het meest waarschijnlijke: allebei. Het probleem is op alle fronten aangepakt. Een blik ontkalkingpoeder in de radiator gekiepert en teilen vol bruine drab eruit gespoeld. Dan in Chinatown in Bangkok een beul van een elektriese fan verworven (AEG en zou uit een Mercedes komen) en er in 2007 voor vertrek naar Spanje ingezet. Tevens de bobine, die dwars, vlak achter de ventilator geplaatst zat en een enorme obstructie leek voor een goede koelluchtstroom, naar de zijkant verplaatst. Het lijkt geholpen te hebben.

Afgekeurd voor de APK! De rubber bussen waarop de ophanghing van de voorwielen draait, waren aan het eind van hun latijn en moesten vervangen worden. Een terechte observatie. Deze bussen zijn niet duur, en eenvoudig te vervangen met de voorras in situ. Maar niet als ze vastgerot zitten. Dus weer de voortrein er onder uit. Uiteraard kunnen de bussen niet vervangen worden zonder de veren te demonteren. De reusachtige krachten die daarvoor nodig zijn worden geleverd door deze special tool, geleend van de buurman. Simpel en effectief.

Met de 'special tool" van de buurman ook de bussen eruit getrokken. Het vuistje is een essentieel onderdeel in het krachtenspel.

Een groot voordeel van de Jaguar motor is dat ze draaien met consumptie: alles achter de lekkage wordt met een constante mist van olie beneveld en zo roestvrij gehouden. So hep ieder nadeel se foordeel. De benzinetank zit echter helemaal achter de achteras, en met een redelijk dicht differentieel reikt de oliemist niet zover. Het werd dus hoog tijd de tank eruit te halen, te ontroesten en in de Hamerite te zetten. Meteen de rubbers vervangen en de lekkende plastic duitse benzinepomp vervangen door een gerenoveerde originele pomp, die ik een keer voor een prikkie op E-bay had gevonden.

En als we toch bezig zijn, meteen de onderkant van roest ontdaan, het differentieel van nieuwe olie voorzien, nieuwe pakking erop en weer de hele achteras netjes zwart gemaakt.

De lokale garage aan de overkant had bij vorig spuitwerk aan de E-type werkelijk perfect werk afgeleverd en ik heb met hen de afspraak gemaakt de auto gedurende de wintermaanden bij hen achter te laten zodat zij haar op voor hen geschikte momenten konden prepareren, roest en gaten met nieuw metaal repareren, motorkap en kofferklep (de blikvangers volgens de spuiter) kaal maken, de rest schuren, strak maken en in de nieuwe verf zetten.

Zelf zou ik eerst al het chroom, bumpers, raamlijsten etc. er afhalen en na hun verfwerk er zelf weer op zetten. De voor- en achterruit bleven zitten, weliswaar een concessie aan spuitperfectie, maar de moeite en risico van glasbreuk niet waard. Zo gezegd, zo gedaan. De reeks foto's rechts laten het plaat- en spuitwerk zien.

Het demonteren ging redelijk vlot, de trekhaak was wat gedoe, foto's gemaakt van alle electrische aansluitingen bij de caravanstekker, en ook het verwijderen van zijruiten met raamlijsten vereist handigheid die ik na vier ruiten net onder de knie leek te krijgen. De auto met touwtjes dichtgebonden en zonder nummerplaten of verlichting de paar honderd meter naar de werkplaats gereden en ingeleverd. De monteurs gewezen op mijn groot stuk afplaktape aangevende dat de plus van de accu aan massa zit, en dat dat zo hoort.

De kleur exact hetzelfde als wat erop zat, een zo donker blauw met paarszweem dat het soms zwart lijkt. Origineel was de auto in een hel lichtblauw afgeleverd, maar dat was al door vorige eigenaren terecht veranderd in dit donkerblauw. De verf zit er prachtig op, slechts hier en daar heel lichte neiging naar een beetje sinasappel.

Het goede nieuws, voor mij althans, is dat het nodig bleek om het voor de spuiterij hoge niveau van spuitwerk te bereiken, de hele carrosserie kaal te maken, op het dak na. Ook bleek verregaande ijzerrot bij sommige dorpels veel meer laswerk te vereisen dan de paar doorgeroeste plekjes bij inspectie vooraf deden vermoeden. Met de kennis van nu, was het onverantwoord deze zware auto juist op dat punt zo vaak opgekrikt te hebben.

Dat is overigens vaste prik, bij het restaureren van klassiekers is het altijd veel meer werk dan gedacht. Echter, de prijs bleef zoals afgesproken, dus dat meerwerk was waarschijnlijk al ingecalculeerd. Mijn achterdocht bleek dus volkomen ten onrechte, er was zelfs veel, veel meer werk gedaan dan afgesproken, voor dezelfde prijs.

Wat ik in de haast voor vertrek niet in orde had gekregen met het monteren van een vervangende blauwe cilinderkop, het aanzuigen van valse lucht en dientengevolge starten als een hork, was ook meteen mee genomen, de monteurs hadden hier en daar wat aangetrokken, zei Arjen.

Het weer opbouwen van de auto kostte toch weer erg veel tijd. Dat ik meteen alle dingetjes die nog moesten gebeuren (luchtfilter opnieuw spuiten, nieuw ruitensproeierslangetje, kachel weer helemaal uitelkaar wegens lawaai, electrische hulpventilator monteren, andere grill passend maken) meenam, hield ook erg op, natuurlijk.

De deuren waren er weer perfect ingehangen, beter dan waarmee ik de auto inleverde. Als een vakman aan je auto heeft gewerkt, is dat het plezier dat blijft, terwijl je de pittige prijs op den duur vergeet. Dit had dan wel tot gevolg dat het weer opbouwen van de raamlijsten, die vastgebout zitten met shims en tussenstukjes, niet zonder meer kan met dezelfde netjes gemerkte onderdelen.

De shims bepalen de hoek waarmee het raam naar binnen "leunt" en hoe precies de lijst de contouren van de deuropening volgt. Meerdere keren de ramen er in en er uit, opnieuw passen, deur open en deur dicht, raam naar en boven raam naar beneden slingeren, raamlijst schuiner of juist niet, tot uiteindelijk alles naar tevredenheid zit, mooier dan het zat. Ik heb wel een handvol shims en afstandsblokjes over.

Ook alle rubbers zijn vernieuwd. De verwijderde rubbers waren generieke rubbers die per strekkende meter komen en met klodders bisonkit waren vastgezet. Nu zitten er speciaal voor dit model gevormde rubbers in, vast gezet met een watervaste teerachtige substantie, waarvan de langdurige plakkracht zich overigens nog moet bewijzen. Staat veel mooier.

Het was wel een gepuzzel welke rubbers uit de set waar geplakt moesten worden, want de codenummers op de rubbers kwamen in het geheel niet overeen met het bijgevoegde A4tje met instructies. Youtube bracht nog meer verwarring, maar ik ben er redelijk zeker van dat de Amerikaanse Youtuber zijn rubbers ondersteboven heeft geplakt en dat de mijne goed zitten.

Na jaren op zolder gelegen te hebben, zijn eindelijk die spiksplinternieuwe houten deurlijsten die Laura helemaal uit Australie had meegesleept, op de deuren beland. Helemaal leuk was, dat, toen bleek dat het niet meeviel om zelf het houten dashboard en de houten dashboardkastjes opnieuw vernissen op een kwaliteitsniveau dat paste bij het nieuwe spuitwerk, er op Marktplaats een ook spiksplinternieuw dashboard plus kastjes voor het stuur rechts op een luttel aantal kilometrs afstand te koop stond voor een zacht prijsje. Nu is de Mk2 helemaal top!

Dagelijks werk voor deze tovenaar van de verfspuit, maar ik kan weer andere dingen heel goed!